Привет! เสียงทักทายยามเช้าของร้านกาแฟข้างทางที่หาง่ายๆของเมืองเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก (Saint Petersburg)ในช่วงกลางเดือนของพฤศจิกายน ที่เต็มไปด้วยหิมะรายล้อมรอบถนนจนทั้งเมืองล้วนเป็นสีขาว มีนักท่องเที่ยวและผู้ที่เคยมาเยือนกล่าวไว้ว่าที่นี่คือ “หน้าต่างแห่งยุโรป” ก็คงจะไม่ผิดหนัก เพราะเมืองเก่าแห่งนี้เป็นทั้งเมืองศิลปะ วรรณกรรม และ การดนตรี ที่สำคัญถูกจัดให้เป็นเมืองมรดกของโลกอีกด้วย เราใช้เวลาในการหาข้อมูลของการท่องเที่ยวเมืองนี้ด้วยโซเชี่ยลมีเดียเป็นหลัก ทั้ง อินสตาแกรม กูเกิ้ล หรือแม้แต่เพจท่องเที่ยวดังๆของโลก จนได้มาเยือนและทำให้มาเห็นกับตาว่าเมืองนี้ เป็นดั่งที่ใครๆได้กล่าวไว้จริง ที่นี่นอกจากวิหาร ปราสาท ที่สวยกว่าหลายๆเมืองในยุโปแล้ว สิ่งหนึ่งที่เราไม่ควรพลาด นั่นคือ พิพิธภัณฑ์ศิลปะที่ใหญ่ที่สุดในโลกอย่าง เดอะ เฮอร์มิเทจ (The Hermitage) ของซาร์แห่งจักรวรรดิรัสเซีย ซึ่งแต่เดิม พระราชินีแคทเธอรีนได้เก็บรวบรวมภาพเขียนชื่อดังไว้มากมายจากทั่วทุกมุมโลก จนสะสมนานเข้า จึงต้องสร้างห้องสำหรับเก็บภาพและสมบัติล้ำค่าชิ้นอื่นๆขึ้นมา และในยุคนั้นมีน้อยคนนักที่จะได้เห็นสมบัติและงานศิลปะเหล่านี้ จนสิ้นสุดการปกครองในระบบกษัตริย์ รัสเซียจึงได้มีการจัดหมวดหมู่ของสะสมทั้งหมดแบ่งแยกอย่างเป็นระบบมากขึ้น และเปิดให้บุคคลทั่วไปเข้าชมได้ จนมีหลายคนได้เคยคาดเดาว่า ต้องใช้เวลาทั้งหมดเกือบ 15 ปีถึงจะดูได้จนครบ….
บันไดทางขึ้น เดอะ เฮอร์มิเทจ (The Hermitage)
ภายนอกของพระราชวังมีความสวยงามโดยใช้โทนสีเขียว ขาว สลับด้วยสถาปัตยกรรมบาโรก ตัวอาคารมีลักษณะเป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้า 3 ชั้น พื้นที่กว้างขวางและใหญ่โตมาก ในเฮอร์มิเทจนี้ประกอบไปด้วยอาคาร 5 หลัง ที่ต่อกันไปเรื่อยๆ ทั้งพระราชวังฤดูหนาว (Winter Palace) อาคารเล็ก (Small Hermitage) อาคารเก่า (Old Hermitage) อาคารใหม่ (New Hermitage) อาคารโรงหนัง (Hermitage Theatre) โดยของสะสมทั้งหมดได้มีการรวบรวมและมากกว่า 3 ล้านชิ้น!!
หนึ่งในภาพที่ใครหลายๆคนมาที่นี่แล้วอยากจะได้ยลของจริงกับตาอย่าง Madonna and Child (The Litta Madonna) ที่ถูกซื้อมาจากท่าน Count Litta ตั้งแต่ปี ค.ศ.1865 จาก อิตาลี กลายเป็นภาพสัญลักษณ์ของนักท่องเที่ยว ที่ต่างรุมล้อมเพื่อถ่ายรูป ไม่ต่างจากภาพวาดของ Mona Lisa ที่พิพิธภัณฑ์ Louvre เท่าใดนัก ผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้นเช่นกัน 55 อ่ะ เขาถ่ายก็ถ่ายไป ตามๆน้ำไปเรื่อย
Madonna and Child (The Litta Madonna) ที่ถูกซื้อมาจากท่าน Count Litta ตั้งแต่ปี ค.ศ.1865 จาก อิตาลี กลายเป็นภาพสัญลักษณ์ของนักท่องเที่ยว
จากการท่องเที่ยวในแถบยุโรปมาหลายประเทศจะเห็นได้ว่า ความสวยงามของพระราชวังในรัสเซียมีความสวยงามและวิจิตรบรรจงมากกว่ายุโรปมาก ในยุคที่รุ่งโรจน์ของประเทศรัสเซีย ดินแดนแห่งนี้ถือว่าเป็นประเทศมหาอำนาจในสมัยนั้น ผู้คนรุ่มรวย และมีอารยธรรม โดยอำนาจของกษัตริย์สามารถสร้างทุกอย่างได้ตามที่ต้องการ เราเดินมาเรื่อยๆเสียงในเครื่องบันทึกเสียงของพิพิธภัณฑ์ ยังคงเล่าถึงจุดต่างๆอยู่เป็นระยะ ผมมาหยุดอยู่ที่ห้อง Pavilion Hall ห้องสีขาวขนาดใหญ่ ที่มีแชนเดอเลียร์วิจิตรละลานตาถึง 28 โคม หนึ่งในนั้นมีนาฬิกานกยูงทองรำแพนหางที่ถือว่าเป็นไฮไลท์ของห้องนี้ รวมถึงสัตว์ปีกอีก 3 ชนิด อาทิ นกยูง นกฮูก และไก่ ที่สร้างขึ้นตั้งแต่ศตวรรษที่18 แต่ยังทำงานได้อย่างไม่มีที่ติ ส่งเสียงร้องอยู่เป็นระยะ
นักท่องเที่ยวอย่างผมใช้เวลาในการเดินทอดน่องในพิพิธภัณฑ์นี้ได้เพียงครึ่งค่อนวันเท่านั้น และเลือกโซนศิลปะที่เป็นจริตตัวเอง อย่าง ห้องรูปปั้นต่างๆที่รวบรวมมาไว้จากทั่วโลก หรือเดินเก็บและมองดูศิลปะสไตล์บาโรคที่ประดับอยู่ตามบันไดทางขึ้นบ้าง หรือตามฝาผนังบ้าง ซึ่งทำให้เชื่อกับตัวเองอย่างสนิทใจว่า พระราชวังในรัสเซีย สวยกว่าพระราชวังในยุโรปจริงๆ ความวิจิตรของการตกแต่งของพระราชวังแห่งนี้แตกต่างจากหลายๆที่ในยุโรป จะเห็นได้ว่าหลายต่อหลายพระราชวังในรัสเซีย จะหยิบยกหินสีอย่างมาลาไคท์สีเขียว มาประดับประดาตัดกับสีทองและสีขาวอย่างลงตัว บ้างก็ทำเป็นเสาสีเขียวขนาดหลายคนโอบ บ้างก็ทำเป็นแจกันขนาดใหญ่ ซึ่งในอดีตกาลหินชนิดนี้ถูกพบมากในประเทศรัสเซีย แต่ในปัจจุบันถึงจะยังหาได้ก็จริง แต่ก็ไม่สามารถขุดพบหินมาลาไคท์ขนาดใหญ่ที่พอจะทำเสาหรือเฟอร์นิเจอร์ตกแต่งได้อีกแล้ว รวมถึงปัจจุบันก็มีราคาสูงเป็นอันดับต้นๆของหินสีอีกด้วย
เอาจริงๆความสุขของการเดินดูศิลปะของคนที่เสพศิลป์ก็ทำให้ใครหลายๆคนเดินสนุกและอิ่มเอมได้ทั้งวัน แต่สำหรับผมแล้ว สิ่งที่ควบคุมไม่ได้อาทิ เสียงคนหรือทัวร์เป็นหมู่คณะของคนจากทั่วโลก ที่ทำให้เราหมดสมาธิ และทำให้วาระของการตั้งใจดูหยุดลง ทำได้เพียงเดินตามทางไปเรื่อยๆ และเลือกที่จะดูหรือสนใจในสิ่งที่ชอบเท่านั้น กอรปกับอีกอย่างวันนี้หิมะหยุดตกพอดี จึงทำให้กลุ่มคณะที่เดินทางมาด้วยกันเลือกที่จะไปยังสถานที่อื่นๆ ที่เราลงความเห็นกันว่าวันนี้ต้องไปให้ได้แทน เราจึงใช้เวลาที่นี่แค่เพียงครึ่งค่อนวัน
ช่วงกลางเดือนของพฤศจิกายน ที่เต็มไปด้วยหิมะรายล้อมรอบถนนจนทั้งเมืองล้วนเป็นสีขาว
เราออกจากพิพิธภัณฑ์ เดอะ เฮอร์มิเทจ และกลับมาสู่ถนนสายสำคัญอย่างถนน Nevsky prospekt (Не́вский проспе́кт) ถนนที่ได้ชื่อว่าเป็น Champs-Élysées แห่งเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก ทั้งสองฝั่งถนนเต็มไปด้วยอาคารบ้านเรือนสวยงาม มีร้านค้า ร้านอาหาร ร้านขายสินค้าพื้นเมืองรัสเซีย และสถานที่สำคัญของเมืองมากมาย สิ่งที่ชอบอย่างหนึ่งของประเทศนี้ คือผู้คนยังคงให้ความสำคัญกับหนังสือ เราจะเห็นร้านหนังสือเก่า หนังสือใหม่ มีขายตลอดสองข้างทาง บ้างก็เห็นคุณลุงนั่งอ่านหนังสือในร้านกาแฟบ้าง เด็กวัยรุ่นที่อ่านบ้าง ถึงทำให้คิดกับตัวเองว่า อยากให้คนไทยอ่านหนังสือเป็นเล่มเยอะๆเหมือนแต่ก่อนจัง แต่ความคิดก็หยุดลงตรงที่ว่า จุดเริ่มต้นของการกลับมารักการอ่านหนังสือ ต้องเริ่มจากทุกคน ไม่ใช่ผมที่ยืนคิดเพียงคนเดียว…
ในช่วงที่หิมะตกจนเริ่มละลายและจับกลุ่มเป็นก้อนน้ำแข็งตลอดสองข้างทาง เราลื่นไถลเป็นครั้งคราวบ้าง ด้วยรองเท้าที่สวมใส่สบายง่ายๆ แต่ไม่สามารถเกาะพื้นน้ำแข็งได้ดีนัก ระหว่างทางพนักงานทำความสะอาดหลังคา เพื่อกวาดหิมะบนหลังคาอยู่เป็นระยะ บริเขตกั้นความปลอดภัยตึกนั้นบ้าง ตึกนี้บ้าง เหตุผลง่ายๆของการทำความสะอาดก็เพราะเพื่อป้องกันอุบัติเหตุ จากหิมะที่มักละลายและรวมตัวกันเป็นหยดน้ำ กอรปกับความหนาวในยามค่ำที่อุณหภูมิลดต่ำลงจงทำให้หยดน้ำกลายเป็นแท่งน้ำแข็งแหลมที่อาจตกลงมาด้านล่างในขณะที่ผู้คนสัญจรไปมาได้
ในช่วงเกือบสี่โมงเย็น ผมและเพื่อนเดินเตร็ดเตร่แวะร้านของเก่าบ้าง ร้านขนมบ้าง จนรู้สึกตัวอีกทีก็มาเดินตามถนนเลียบคลองแถวๆ Khram Spasa na Krovi แล้ว เพียงครู่สายตาก็เริ่มมองเห็น Church of the Savior on Spilled Blood หรือชื่อที่หลายคนรู้จักอย่าง Church on Spilt Blood (Собор Воскресения Христова) วิหารหยดเลือดที่สร้างขึ้นเพื่อระลึกถึงพระเจ้าซาร์ อเล็กซานเดอร์ที่ 2 ที่เด่นตระหง่านสาดสีสันตัดกับหิมะกองสีขาวเท่าภูเขาตรงหน้า
นับว่าเป็นโชคดีของพวกเราในวันนี้ ที่ไม่ค่อยมีคณะทัวร์มาให้เห็นเท่าไหร่นัก จึงทำให้ได้ภาพของวิหารหยดเลือดที่ปราศจากคน ต่างจากหลายๆวันที่มักมีผู้คนหมุนเวียนมาเที่ยวชมที่นี่สม่ำเสมอ เราเดินเข้าไปด้านในที่กำลังมีการบูรณะภายในวิหารและเดินออกทางด้านหลังที่มีสวนขนาดใหญ่ขนานกับลำคลองที่กลายเป็นน้ำแข็ง และข้ามถนนมาเพื่อบันทึกภาพวิหารอย่างสนุกสนาน ความหนาวเย็นลดหายไปทันทีเมื่อเราสาละวนกับการถ่ายรูปในวันที่ปราศจากนักท่องเที่ยวเช่นนี้ จนเริ่มจะหนึ่งทุ่ม หนึ่งในคณะที่ไปด้วยกันเริ่มให้สัญญาณว่าเราควรบอกลาวิหารหยดเลือดเพื่อไปยังที่อื่นต่อ
เราเดินเลาะมายังถนน Nevsky prospect อีกครั้ง ในช่วงสองทุ่มของที่นี่อากาศลดลงอย่างเห็นได้ชัด บางคนเริ่มใช้ผ้าพันคอหลายๆทบเพื่อป้องกันความหนาว ลมที่พัดมาเป็นระยะทำให้ผมและเพื่อนๆต้องเดินเบียดกันมากขึ้น ถนนที่เปียกลื่นไปด้วยหิมะละลาย ยิ่งต้องเพิ่มความระมัดระวังในเดินบนฟุตบาทไปอีกขั้น ตึกอาคารและที่ทำการที่สำคัญๆ เริ่มเปิดไฟส่องอาคาร จนเห็นความสวยงามของสถาปัตยกรรมท่ามกลางความมืดมิด เราแวะร้านนั้นร้านนี้ด้วยความอยากรู้ จนในที่สุดก็มาหยุดอยู่หน้าตึกหัวมุมบนถนนสายหลักนี้ “นี่ไง Eliseyev Emporium” ผมโพล่งพูดด้วยความดีใจ ที่เห็นสถานที่ที่ตัวเองลิสต์ไว้ก่อนมาที่รัสเซียว่าจะต้องมาให้ได้
หนึ่งในลิสต์ที่ตั้งปณิธานว่าจะต้องมาให้ได้อย่าง Eliseyev Emporium ห้างเก่าแก่ที่สร้างขึ้นตั้งแต่ปี 1902 โดยพี่น้องตระกูล Elisseeff ที่ตั้งอยู่เลขที่ 56 ถนน Nevsky Prospekt โดยออกแบบก่อสร้างโดยสถาปนิกนามว่า Gabriel Baranovskii จุดเด่นที่สุดเห็นจะเป็นการตกแต่งทั้งตัวตึกและภายในอาคารในสไตล์ Art Nouveau ที่ทำให้ร้านค้าแห่งนี้ กลายเป็นร้านค้าปลีกที่สวยงามจนติดอันดับโลกในปัจจุบัน ภายนอกอาคารจะมีรูปปั้นประติมากรรมทั้ง 4 ประกอบด้วย รูปปั้นนักวิทยาศาสตร์ รูปปั้นนักพาณิชย์ รูปปั้นนักอุตสาหกรรม และ รูปปั้นนักศิลปะ ที่ออกแบบโดย Amandus Adamson
ภายในอาคารคราครั่งไปด้วยอาหารและขนมปังฝรั่งเศส และเบเกอร์รี่นานาชนิดที่ขึ้นชื่อของรัสเซีย บ้างก็มี วัตถุดิบนานาชาติ อาทิ เบียร์ ของแห้งต่างๆ รวมถึงโซนคาเฟ่ที่เราสามารถเลือกขนมในตู้กระจกทรงโค้งรายรอบอาคาร ของขึ้นชื่อ อย่าง ชีส ไข่ปลาคาเวียร์ และ ไวน์ชั้นดี ดูจะเป็นที่ได้รับความนิยมเป็นอย่างมากของห้างนี้ พนักงานหนุ่มสาว สามารถสื่อสารภาษาอังกฤษได้อย่างดีเยี่ยมและเป็นกันเองกับนักท่องเที่ยวต่างชาติ ดูจะขัดกับผู้คนบนท้องถนนที่มักหน้านิ่งและสนใจกับวิถีชีวิตของตนเองเท่านั้น เราเดินเล่นซื้อขนมเล็กๆน้อยๆที่ชอบ อาทิ ลูกอมที่มาในแพ็คเกจน่ารักแต่แสนจะคลาสสิก ผลไม้อบแห้ง และเดินถ่ายนั้นถ่ายนี้รอบห้าง ที่วิจิตรตระการตาดุจสถาปัตกรรมในพระราชวังหลายๆที่ที่ผมเคยผ่านพบ จิตกรรมฝาผนังมีทั้งภาพวาดและรูปปั้นถูกจัดวางและตกแต่งอย่างเหมาะสม โถงเพดานประดับประดาด้วยกระจกสี ที่มีความละเอียดและซับซ้อน นับเป็นงานสถาปัตยกรรมที่น่าทึ่งของห้างที่เก่าแก่แห่งของโลกเลยทีเดียว
เราเดินถ่ายรูปและ Story ลงในไอจีอย่างสนุกสนาน กับสถานที่ที่แปลกตาและน่าพิศมัยแห่งนี้ ลูกค้าส่วนใหญ่ของห้างเป็นคนรัสเซียในหลากหลายวัย และนิยมแวะซื้อวัตถุดิบทั้งสดและแห้งกลับบ้าน ด้วยความที่ Eliseyev Emporium ปิดดึก เราจึงเห็นหนุ่มสาวนั่งกันเป็นกลุ่มบ้าง ถกเถียงและนั่งจิบกาแฟร้อนและขนมในช่วงค่ำๆแบบนี้ ดูจะเพิ่มสีสันของความแปลกใหม่ให้กับพวกเรายิ่งนัก แตกต่างจากเราเองที่ซื้อเพียงของและขนมเล็กๆน้อยๆติดกลับบ้าน จนได้เวลาสักพัก เราจึงร่ำลาห้างที่สวยที่สุดแห่งหนึ่งของโลก แล้วมุ่งหน้าเพื่อไปทานอาหารค่ำ ณ ร้านที่เราจองไว้ ซึ่งสร้างความประทับใจให้กับนักท่องเที่ยวอย่างเรา ที่ได้มีโอกาสมาสัมผัสห้างที่สวยที่สุดแห่งนี้
ความสวยงามของ Saint Petersburg คือมีบรรยากาศ ผู้คน การใช้ชีวิต และสถาปัตยกรรมที่โดดเด่นแตกต่างจากประเทศยุโรปอื่นๆ ที่เคยไปมา ตลอดหลายวันเราชินชากับการเพิกเฉยของคนรัสเซียที่ดูท่าไม่ค่อยเป็นมิตรกับนักท่องเที่ยวเท่าใดนัก แต่เอาเข้าจริงๆแล้ว ลึกๆเขาจิตใจดี และช่วยเหลือเท่าที่ทำได้ แตกต่างจากที่เคยได้ยินและได้ฟังจากผู้ที่เคยไปมาก่อนหน้า อาจจะมีบ้างที่เกิดเหตุการณ์ลุ้นระทึกบ้าง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าประเทศนี้จะอันตราย ถือว่าน้อยนิดมากถ้าเทียบกับอีกหลายประเทศที่เราไปมา ระยะเวลาใน 10 กว่าวัน ในสองเมืองใหญ่ของรัสเซียนี้ ทำให้เราเข้าใจว่า จริงๆแล้ว รัสเซียก็เป็นอีกหนึ่งประเทศในดวงใจ ที่คิดถึงเมื่อไรก็อยากกลับไปเยือนอีกครั้ง และมอสโคว์กับเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กก็มีเสน่ห์ที่แตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งนั่นกลับทำให้รู้สึกว่าเมืองใหญ่อย่างเซ็นปีเตอร์เบิร์ก มีอะไรดีกว่าที่คิด และรอว่า อนาคตจะขอไปทำความรู้จักเมืองนี้อีกสักครั้ง คิดถึงนะ เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก 🙂
ขอบคุณภาพหน้าปกจาก wikiwand.com
